چه کسی قراردادهای هوشمند را ایجاد می‌کند؟ چه کسی از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند؟

نخستین بار، در سال 1996، قرارداد هوشمند توسط نیک سابو (Nick Szabo) که یک متخصص کامپیوتر و رمزنگار بود، مطرح شد. پس از چندین سال، او روی این مفهوم مجددا کار کرد و مقالات زیادی منتشر کرد. او در این مقالات، مفهوم ایجاد قراردادهای قانونی فعالیت‌های تجاری از طریق طراحی پروتکل‌های الکترونیکی بین افراد غریبه در اینترنت را شرح داد. 

با این وجود، تا سال 2009 این قراردادها مورد استفاده قرار نگرفتند. در سال 2009، با ظهور ارز دیجیتال بیت کوین به همراه بلاک چین آن (که سرانجام، محیط مناسبی را برای قراردادهای هوشمند فراهم کرد)، استفاده از قراردادهای هوشمند آغاز شد. جالب است بدانید که نیک سابو در سال 1998، مکانیزمی را برای یک ارزدیجیتال غیرمتمرکز که بیت گلد (BitGold) نامیده می‌شد، طراحی کرده بود.

این مکانیزم هرگز مورد استفاده قرار نگرفت، اما دارای بسیاری از ویژگی‌هایی بود که بیت کوین، حدودا 10 سال است که به دلیل  داشتن آنها به خود می‌بالد.

این روزها، قرارداد هوشمند به صورت عمده توسط ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. پروتکل های غیرمتمرکز ارزهای مجازی، در اصل قراردادهای هوشمندی هستند که کدنگاری و امنیت غیرمتمرکز دارند. این قراردادها به صورت گسترده در شبکه های ارزهای کریپتو موجود به کار گرفته می شوند و یکی از برجسته ترین ویژگی های اتریوم هستند.

نمونه هایی از کاربرد قرارداد هوشمند

با وجود اینکه موضع دولت، قانون گذاران بودجه و بانک های سراسر دنیا در مورد ارزهای کریپتو بسیار محتاطانه است، تکنولوژی مورد استفاده آنها (بلاکچین و قراردادهای هوشمند)، به طور گسترده ای به عنوان یک تکنولوژی انقلابی پذیرفته شده است و در تمام سطوح به کار گرفته می شود.

به عنوان مثال، اخیرا، شرکت DTCC و چهار بانک بزرگ آمریکا (Merrill Lynch، Citi، Credit Suisse و J.P. Morgan ) با استفاده از قراردادهای هوشمند، مبادله های پیش فرض اعتبار ایجاد شده توسط Axoni  را به طور موفقیت آمیزی روی بلاک چین انجام دادند.

قرارداد هوشمند مورد استفاده، اطلاعاتی نظیر اطلاعات فردی تجارت و معیارهای ریسک همکاران را در بردارد که طبق یک خبر رسمی، سطح جدیدی از شفافیت را برای شرکا و قانونگذاران ارائه می کند.

موارد مشابهی در جاهای دیگری نیز در حال وقوع است:

در این ماه، کنسرسیومی متشکل از ۶۱ بانک ژاپنی و کره جنوبی در حال آزمایش بلاک چین ریپل و قراردادهای هوشمند هستند تا  امکان انتقال پول از مرز بین دو کشور فراهم شود.

این سیستم جدید تا سال ۲۰۱۸ رونمایی خواهد شد. حتی  Sberbank، یک بانک دولتی تحت کنترل دولت روسیه، در کشوری که به صورت آشکار مخالف ارزهای کریپتو بود، بلاکچین اتریوم و قراردادهای هوشمند آن، توسط این بانک مورد بررسی قرار گرفته است.

این بررسی ها در سایه، ملحق شدن Sberbank به اتحادیه اتریوم، کنسرسیومی متشکل از بیش از ۱۰۰ شرکت، از جمله شرکت Cisco ، BP، ING، Microsoft ، و غیره انجام شد. هدف از این اتحاد، توسعه یک بلاکچین طراحی شده برای استفاده تجاری است، که در آن قراردادهای هوشمند مورد نیاز برای شرکت های خاص را می توان توسعه و اجرا کرد.

در حالی قراردادهای هوشمند با همراهی ارزهای دیجیتال توسعه یافتند، هنوز هم بیشتر در دنیای بودجه و بانکداری به کار گرفته می‌شوند. با این وجود، دولت ها در سراسر جهان، می توانند برای دسترسی و شفافیت بیشتر سیستم رای گیری، از این تکنولوژی استفاده کنند. زنجیره های تامین می توانند از آن برای نظارت بر کالاها و اتوماسیون تمام فعالیت ها و پرداخت‌ها استفاده کنند. املاک، مراقبت های بهداشتی، مالیات، بیمه و صنایع بیشمار دیگری می توانند از به کارگیری قراردادهای هوشمند و مزایای آنها بهره مند شوند.

معایب اسمارت کانترکت ها

قراردادهای هوشمند تکنولوژی بسیار نوپایی هستند. با وجود تعهدهای زیادی که دارد، می تواند مشکلاتی را به وجود آورد. به عنوان مثال، کدی که قرارداد را تشکیل می دهد باید کامل باشد و هیچ خطایی نداشته باشد. این می تواند منجر به اشتباهاتی شود و گاهی چنین خطاهایی مورد سوء استفاده کلاهبرداران قرار می گیرند.  در مورد هک DAO باید گفت که با یک خطا در کدنویسی قرارداد هوشمند، پول واریز شده به آن می تواند دزدیده شود.

علاوه بر این، جدید بودن این تکنولوژی، سوالات زیادی را به همراه دارد. دولت چگونه تصمیم می گیرد چنین قراردادهایی را تنظیم کند؟ چه طور مالیات می گیرند؟ اگر قرارداد نتواند به موضوع توافق دسترسی داشته باشد چه اتفاقی می افتد؟ این اتفاق زمانی رخ می دهد که قرارداد سنتی تنظیم شود، می تواند در دادگاه لغو شود، اما بلاکچین باعث می شود پلتفرم قرارداد، اهمیتی ندهد که مطابق با قانون Code is Law است.

با این وجود، بسیاری از این مشکلات صرفاً به علت نوپا بودن قراردادهای هوشمند به عنوان یک تکنولوژی وجود دارند. با گذر زمان، این تکنولوژی قطعاً کامل تر خواهد شد. بدون شک، در آینده نزدیک، قراردادهای هوشمند به بخش جدانشدنی جامعه ما تبدیل خواهند شد.